Większość wad wzroku jest diagnozowana stosunkowo wcześniej, zwykle przed dwudziestym rokiem życia i stosunkowo rzadko w wieku późniejszym. Dotyczy to krótkowzroczności, dalekowzroczności i astygmatyzmu. Wyjątkiem jest prezbiopia, czyli starczowzroczność, która występuje u ludzie po czterdziestym roku życia. Chociaż same terminy są stosunkowo słabo znane, prezbiopia jest doskonale znana większości ludzi - jest to nic innego, jak pogorszenie się wzroku cechujące osoby w wieku średnim lub starsze. Do korygowania starczowzroczności służą specjalne okulary korekcyjne, wyposażone w soczewki dwuogniskowe albo w soczewki progresywne.